Ο Μανωλιός

Ο μανωλιόσ
Έτσι κι αλλιώσ τα μπάλωνε
Μονάχοσ ζούσε μόνοσ μιλούσε
Και μόνοσ μάλωνε

Στα όνειρά του
Κι εκεί μονάχοσ παραυρισκότανε
Κι ονειρευόταν
Κι όταν ξυπνούσε κι όταν κοιμότανε

Ήτανε λέει το παλικάρι
Καβάλα στ' άτι του
Που όλο νικούσε και όλο έπεφτε
Απ' το κρεβάτι του

Και ένα βράδυ
Στα όνειρά του είδε τον έρωτα
Μια πριγκιπέσα που τη φυλάγαν
Δράκοι και τέρατα

Κι ενώ τουσ ρίχτηκε
Για να την σώσει και να την πάρει
Πέφτει στη μάχη κι εκείνη έκλαιγε
Το παλικάρι

Όταν τον γύρεψαν
Μετά τρεισ μέρεσ κάτι γειτόνοι του
Είδαν πωσ πνίγηκε πάνω στον ύπνο του
Με το σεντόνι του