Η μπαλάντα του οδοιπόρου

Βλέπω πλήθοσ κόσμο να κυλά
Μα ψυχή δε μου χαμογελά
Στα κρεβάτια τ' άρρωστα παιδιά
Και στα δέντρα ξερά τα κλαδιά

Την αγάπη πέταξα σ' ένα βυθό
Και το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ
Βρίσκω τάφουσ κι έναν κόσμο
Που δεν πονά
Όπου πάω κι ένα λάθοσ
Με τυραννά

Ποιοσ προφήτησ τώρα θ' ακουστεί
Σα φωνή σε στέρνα κλειστή
Σ' έναν κόσμο άδειο κι ορφανό
Ποια κραυγή απ' τον ουρανό

Τα πουλιά παράτησα στισ ερημιέσ
Και το φωσ σπατάλησα στισ γειτονιέσ
Δεν τον θέλω και φοβάμαι
Το γυρισμό
Δεσ ποιοσ είμαι πού πηγαίνω
Για το χαμό