Η δική σου η αγάπη πονάει

Νύχτεσ που περάσανε δίπλα σου και χάσανε
Όσα δεν κατάλαβεσ που είχα να σου πω
Για έρωτα διψάσαμε και όταν ξεπεράσαμε
Κάθε όριο λογικήσ στίγμα επαφήσ

Σαν κεραυνόσ που με καίει με χτυπάει
Σαν μια όαση με ξεδιψάει
Ναυαγόσ στα δικά σου λιμάνια

Σαν κεραυνόσ που με καίει με χτυπάει
Μεσ το αίμα σαν φλόγα κυλάει
Των χιλιών σου το νέκταρ μεθάει
Η δική σου η αγάπη πονάει

Νύχτεσ που κρατήσαμε όσα ψιθυρήσαμε
Κι άλλα τόσα όνειρα που είχανε σκοπό
Για ζωή διψάσαμε κι όσα δεν προφτάσαμε
Έγιναν συνήθεια γόρδιοσ δεσμόσ

Σαν κεραυνόσ που με καίει με χτυπάει
Σαν μια όαση με ξεδιψάει
Ναυαγόσ στα δικά σου λιμάνια

Σαν κεραυνόσ που με καίει με χτυπάει
Μεσ το αίμα σαν φλόγα κυλάει
Των χιλιών σου το νέκταρ μεθάει
Η δική σου η αγάπη πονάει