Κοίτα κι απ' τις δυο μεριές

Γιατί να νομίζεισ πωσ πια δεν υπάρχει
Κόσμοσ αλλιώτικοσ από αυτόν
Που όταν σε βλέπει αστεία γελάει
Και σε κατακρίνει σαν να 'σαι εχθρόσ

Έκλαιγεσ στα όνειρά σου
Ψάχνοντασ σταγόνα τη χαρά
Νόμιζεσ πωσ κάποτε θα σβήσει
Ο κόσμοσ τα δικά σου ιδανικά

Κοίτα κι απ' τισ δυο μεριέσ
Μη νομίζεισ οι καρδιέσ του κόσμου
Θα 'ναι πάντοτε κλειστέσ
Κοίτα κι απ' τισ δυο μεριέσ

Με μάτια κλαμένα κοιτούσεσ τον κόσμο
Γιατί δε με πίστευεσ πωσ θα 'ρθει ξανά
Μια μέρα καινούργια που εσένα οι ανθρώποι
Θα δίνουν απλόχερα αυτό που ζητάσ