พระเพลิงพิโรธ [พระรถเมรี]
โอ โอ โอโอโอโอโอ โอ
สักวาหน้าสงสารร้าวรานจิต ทั่วทุกทิศฉาวข่าวไฟไหม้
ได้ฟังข่าวเพื่อนบ้านสะท้านใจ ผมคนไทยร่วมถิ่นแผ่นดินกัน
ทั้งบ้านนอกในกรุงยุ่งเนืองนิจ ทั่วทุกทิศแสนวิโยคต้องโศกศัลย์
ยังไม่สิ้นกลิ่นไฟและไอควัน ในกรุงนั้นก็ยังไหม้ไฟแผ้วพาน
เฝ้าเก็บหอมรอมริบยืมหยิบมา ได้ขายค้าแจ่มประจักษ์เป็นหลักฐาน
ประกอบกิจการค้ามาช้านาน พระเพลิงผลาญราบเลี่ยนเสียเตียนไป
นั่งกอดเข่าเฝ้าชะแง้แลดูแสง ใจเหี่ยวแห้งมองฟ้าน้ำตาไหล
เสียงระเบิดกัมปนาทแทบขาดใจ มองหาใครเมตตาเอื้ออารีย์
นึกว่าเขามาอำนวยคิดช่วยเหลือ มาเอื้อเฟื้อจับจองขนของหนี
มองทางไหนสับสน คนมากมี โอกาสดีฉกฉวยร่ำรวยพลัน
ยามวิบัติอัดอั้นตื้นตันอก น้ำตาตกหมดสุขทุกข์มหันต์
แต่บางคนโชคดีมีประกัน ก็สุขสันต์ไม่โศกโชคนำพา
เพราะประมาทพลาดไปไฟจึงติด หรือแรงฤทธิ์สร้างสินบนคนบาปหนา
สร้างความสุขเหลือล้นบนน้ำตา ต้นเพลิงพาให้เพื่อนไร้เรือนนอน
จึงขอเตือนพี่น้อง โอ้ โอ โอ
จึงขอเตือนพี่น้องเพื่อร้องบอก จะเข้าออกจำไว้ให้สังหรณ์
ระวังไฟบ้านเราก่อนเข้านอน ดับไฟก่อนแล้วจึงคิดสู่นิทรา