Τρυφερή κατά τύχη

Ευχαρίστωσ θα την έδερνα λιγάκι
Τη μικρή μου αδερφή που ήταν χαδιάρα
Όταν μάγευε τα αγόρια με ένα κάτι
Μα για μένα ούτε που έδιναν δεκάρα

Ήταν βάσανο μεγάλο αυτά τα πάρτυ
Σου κοβόταν η ανάσα να μιλήσεισ
Και νανούριζεσ τη νύχτα στο κρεβάτι
Το φιλί που δεν τολμούσεσ να ζητήσεισ

Μα αν ήμουν χααδιάρα και πολύ πιο όμορφη
Δεν θάταν η ζωή μου τρελή και ιδιόμορφη
Και μπορεί στο κάτω κάτω να είμαι τυχερή
Που το έφερε η ανάγκη να γίνω τρυφερή

Το τηλέφωνό μου όποιοσ το ζητούσε
Φανταζόμουνα πωσ ήταν κάποια νύξη
Μα τισ πιο πολλέσ φορέσ αποζητούσε
Ένα φίλο την καρδιά του για να ανοίξει

Κι έτσι έμαθα πώσ γίνονται τα αγόρια
Όταν μπλέκονται στα δίχτυα μιασ χαδιάρασ
Κι όσο σκέφτομαι και τα δικά μου ζόρια
Πέφτω ολόκληρη στα χέρια τησ κιθάρασ