ที่รัก

นานแล้วพี่หลงพะวงมิหน่าย
นานแล้วพี่หมายจะได้ภิรมย์
นานแล้วพี่รักคอยจักชื่นชม
นานแล้วรักเพียงลมลม
ตรมเช้าค่ำ

ที่รักนะรักแต่ใจมิกล้า
ที่ช้านะช้ามิกล้าเผยคำ
ที่คิดนะคิดกลัวอกจะช้ำ
เอ่ยคำแล้วเจ้าจะทำช้ำใจ

อย่าเหมือนน้ำค้างพราวพร่างใบพฤกษ์
พอยามดึกเหมือนดังจะดื่มกินได้
พอรุ่งรางก็จางหายไป
รู้แน่แก่ใจได้แต่ระทมชีวี

ที่รักนะรักเพราะเทพเสริมส่ง
ที่หลงนะหลงเพราะเจ้าแสนดี
ที่หวงนะหวงเพราะสวยอย่างนี้
กลัวใครเขามาแย่งพี่ไปเอย

อย่าเหมือนน้ำค้างพราวพร่างใบพฤกษ์
พอยามดึกเหมือนดังจะดื่มกินได้
พอรุ่งรางก็จางหายไป
รู้แน่แก่ใจได้แต่ระทมชีวี

ที่รักนะรักเพราะเทพเสริมส่ง
ที่หลงนะหลงเพราะเจ้าแสนดี
ที่หวงนะหวงเพราะสวยอย่างนี้
กลัวใครเขามาแย่งพี่ไปเอย