Παίρνει τους δρόμους η καρδιά

Κάθε που πέφτει η βραδιά
Παίρνει τουσ δρόμουσ η καρδια
Κι απ' το στενό σου περνά
Για να την δεισ πώσ πονά
Και λαβωμένο πουλί
Θρηνολαλεί

Τα παραθύρια σου είν' κλειστά
Δυο ματάκια σφαλιστά
Και η καρδιά μου η φτωχή
Όσο ποτέ μοναχή
Για τ' ανηφόρι τραβά
Του γολγοθά