Το στεφάνι πετώ μες τη φωτιά

Μέρα νύχτα στην ταβέρνα στο ποτήρι μου σκυφτόσ
Όνειρα και ελπίδεσ πνίγω τώρα στο πιοτό
Για μιάσ γυναίκασ αβάσταχτο καημό

Μεσ την τρέλα μου την πήρα κάποια που αγάπησα
Σκίζω τα κουρέλια που φορούσε μια φορά
Και άσπρο δέντρο τησ βάζω με χαρά

Μα γεννήθηκε κακούργα και μια μέρα μ' απατά
Τότε πια με λύσσα την εσβήνω απ' τα χαρτιά
Και το στεφάνι πετώ μεσ τη φωτιά

Όνειρα και ελπίδεσ πνίγω τώρα στο πιοτό
Για μιάσ γυναίκασ αβάσταχτο τον καημό