Ağlamaz

Yanlış anladın, ben ölmek için yaşıyorum
Hayattan kaçıyorum, yoruldum, içime atıyorum
Hayale karışsın dünya, benim umurumda değil
Geriye kalanlar hayatı hesaplarına katıyo'dur
Gözümü açarsam siyaha dönüyor sahneler
Ben ölüme koşarsam rolüm biter, bu oyunlar biter
İnsanı parça parça eden son düşünceler
Ölümden öte bir köy yok, ağır neticeler
Ahiretten ilham her akşam odama ziyaret
Ben ölümden yazarken hepinizin kulakta ziyafet
Düşündünüz mü hiç, neden bu adem ağlamaz?
Ulan, benimki ağladığımı şarkılarda saklamak
Anlamazsınız, anlamayın zaten
Anladım diyenler anladıklarından bile bi' haber
İçimden ediyorum bu sefer tüm küfürleri
Bi' mahşer oluyorum, bi' sus pus oturan Adem'im

Adem'im! (Adem'im!)
Adem'im! (Adem'im!)
Adem'im! (Adem'im!)
Adem'im! (Adem'im!)

Fıtratından saptı beşer kaçmaya yemin ettim
Yemini suyunu verdiğim kaçıncı hasta gecedir?
Duygu adına beslediğim tarifsiz her durum sinir
Gardı aldığımda yaş 13'tü, gardım inmedi
Yumrukları savur durma rüzgarı serinletsin
Girdabında sendelerken hasta ruhu azad ettim
Son insan gördüğümde soğuk ve gayet griydi
Onu da gömerken gördüm, bu ağıt fazla gecikti
Belki bi şans isterdim şansa inansaydım
Onu da bulduğum vakit hunharca harcardım
Battı bari yan gitsin, tutumu bariz prototip
İnsancıklar gördüm, görmemezlik asgari!
Silüetini yere çizerler sırtı pek herifler
Lakin şuuru tok değilse bırak aynı teşebbüsler
Yerde kalır sende kalır bende kalmaz ahın
Aklı yarım bi adam tanırdım fikri tamın iki katı!

İnsan ol! (İnsan ol!)
İnsan ol! (İnsan ol!)
İnsan ol! (İnsan ol!)
İnsan ol! (İnsan ol!)

Adem'im! (Adem'im!)
İnsan ol! (İnsan ol!)
Adem'im! (Adem'im!)
İnsan ol! (İnsan ol!)
Adem'im! (Adem'im!)
İnsan ol! (İnsan ol!)
Adem'im! (Adem'im!)
Adem'im! (Adem'im!)
Adem'im! (Adem'im!)