Meçhul

Gel gidelim çocukluğum
Bu diyar bizde huzur bırakmadı
Sokaklarında bir çiçeğin dahi yeşermedi
Havası kirli diye mi insanları
Da kirli kaldı? Bilemedim!
Yol yakınken gidelim ölemeyiz

Yaşamak zor zanaat
Kimse germiyorsa kol kanat
Yanındakiler zaten hokkabaz
Çoğunlukla tercih olmuyor ki korkmamak
Kuş değilsin amma çekiniyorsun konmaya
Ezberinde ölen tonla sevdiğin insanın ifadesi
Yok mu bu canların iadesi?
Bu kadar yalnız olmak üşütüyor bu elleri
Bak yine kapalı penceremden esti geçmişim

Gidip yer etmişim bu yaman
Sokakların gündüz uykusunu
Sevmişim bi' şekil kuytusunu
Gideyim diyorum olmuyor, kalınca hüsran
Vay şu başıma gelenler ben
Hep rezil ve rüsvan

Genç olunca güzel gülermiş ya insan
Ben ne zaman genç olup da güleceğim be usta?
Murat yalan imiş umut da hayal
Madem öyle böyle yaşamanın bir anlamı yok
Sus lan

Çayımın dem süresince sönmezse sigaram
Buna güzel bir hayat derdim
Şans yanımda o zaman
Hep yetinmek oldu yirmi altı
Yıllık hayat gailesi
Bari kalkmasaydı sobalar

Başımda ağrı var ve sebebi meçhul yarın
Bir tercih hakkı lazım, bir yerde nefes lazım
Bir hayat lazım, içinden sökülmüş ölümler
Hep huzur lazım, artık yaşanmıyor yürekten

Benim bu yorgun halime çare bulsam da git'sem
Dönüpte bakmasam şu ardıma yollarda bit'sem
İstanbul'un şeytanıydım, şehir bezdi benden
Burada ölürsem bırakma, Ankara'ya göm sen

Be Nevzat abi, Erkan abi, bütün Kargaşa
Size de yük olduysam affedin, hayatım karmaşa
Berkan'ım, güzel kardeşim kal ayakta
Hepiniz ailem oldunuz
Şu hayattaki tek armağan

Neyse işte, içimden gelenler bitmez
Daha da devam ederdim de, bu şarkılar yetmez
Hüznüm öyle vurdu geceye, yüzyıllarca geçmez
Hayat tokadı vuracağında iyiyi kötüyü seçmez

Senin sen olmaktan başka hangi meziyetin var?
Ben herkes oldum
Herkes adına yok oldum bir an
Anlamanı da beklemem
Sen hep yadırgayansın insanı
Bense bir gülüşle tavlanan