Semazen Etekleri
Sabaha yelken aç, günaha tamah et
Rüyalar haricinde korktuğum en
Büyük şeydi muhannet
Dünyevi kaygılardan arındığım yıldayım
Bir biblo buldum odada
Belki 20 yıldır ordadır
Hudutlarımdadır bir anda ölmek ihtimali
Kalp atışlarım durursa geride kalanı yalandır
Senin de bildiğin gibi adım insandır
Her geçen gün mecburiyetten büyüyen seraptır
Gemiler uçar mı yoksa uçaklar yüzer mi?
Sağda solda gördüğün mantıklı olan düzen mi?
Dünyada olanlar bir tanenizi üzer mi?
Param olursa bütün gam ve
Kederim uçup gider mi?
Sorularım cevapsız kalacak bundan eminim ve
Bunlar gibi milyonlarcası cevapsız değil mi?
Ruhu stabil olmayan bir kaç insan tanırsanız
Güruhun içine düşme ihtimalinizde katlanır
Yarın olsa, birazda yüzüm gülse
Çok şükür derim ve köşeme
Çekilip ölümü beklerim
Bir anda gözüm dalsa o anda özgür olsam
Seratoninden uzak geçmişimle yüzleşirdim
Kabul görür mü içime attığım latifeler?
Sabır ömürle eşdeğer bir hızda ilerler mi?
Sakın görüntüler yanıltmasın bu
Gerçeklik değil
Akşamları korkudan çaldığım ıslıklar gibi
Semazen eteklerine benzetirdim saçlarını
Melaikelerden aldığın kokunla dinlenirdim
Yığınla toprak yığınla insan oğlu
Bu eve dolduğunda yalnızlıkla
Savaşan ölmeliymiş
Ben onun saçlarından kaç rüyayı ördüm
Hem ben onun rüyalarındayken kaç sabaha öldüm
Dünyayı 10 yaşında çocuklarda gördüm
Her cevabın altı karanlıktı, arkasında ömrüm
İnandığım değerler hepsi çamura atıldı
Akli dengem avuçlarıma kına misali çalındı
Gözümle gördüm onları şikayetim bu yüzden
Öyle yoruldum ki zorlasam da
Inan yüzüm gülmez
İnsana et gözüyle bakan zihniyetten
Nefret ettim kimse anlamadı umurunda olmadı
Bu savaştan kaçarsam adımın anlamı kalmaz
Dedim ve o tarihten itibaren yalnızım artık
Arkamda yürümeyin çünkü özel değilim
Önümden hiç gitmeyin ben
Özgür irademle gelirim
Yanımda yürüyün istedim ve kimse kalmadı
Benim değil benimle olun dediysem de olmadı
Yarın oldu inan ki yüzüm gülmedi
Çok şükür dedim yine ve
Köşeme çekilip ölümü bekledim
Bir anda gözüm de daldı o anda hayat durdu
Seratoninden uzak geçmişim yüzümde dondu
Zaten kabulde görmedi hiç bir latifem
Sabır taşım toz boş ver anne sen dinle beni
Semazen eteklerine benzetirdim saçlarını
Melaikelerden aldığın kokunla dinlenirdim
Yığınla toprak yığınla insan oğlu
Bu eve dolduğunda yalnızlıkla
Savaşan ölmeliymiş