Τύχη

Λάμπει τ' ασημί του σπάρου
Μεσ στο μάρμαρο τησ πάρου
Στου μεσημεριού το φωσ
Το τραγούδι τησ σαπφώσ

Λάμπει λάμπει κι η χαρά μου
Μεσ στην άσπρη κάμαρά μου

Κωπηλάτεσ του θανάτου
Να 'χει ελλάδεσ κι εκεί κάτου
Να με πάτε να με πάτε
Σαν νησάκι που κοιμάται

Και βουέσ γεμίζει μόνον
Στουσ αιώνεσ των αιώνων