MESAFE

Her sokak sahne (sahne)
Yok hiçbir ışık hala
Değsin yalnızlığıma (a, a, a, a)
Değsin yalnızlığıma (a, a, a, a)

Her sokak sahne (sahne)
Yok hiçbir ışık hala
Değsin yalnızlığıma
Değsin yalnızlığıma (a, a, a, a)

Belkide azalır mesafe
Bir gün bitince esaret
Sonu çok belli bi sahne
Ya mezar, ya nezaret

Gösteremiyorum nezaket, bizimle doluyken mezarlar
Yaşarım Allaha emanet
Suçum yok ama çok cezam var

Her şey varken bile senden yoksunsam
Neye yarar ki ben eksik kalmışsam
Bir sonu var her yeri dertler sarmışsa da
Bi sonu var her yeri dertler sarmışsa da

Her sokak sahne
Yok hiçbir ışık hala
Değsin yalnızlığıma
Değsin yalnızlığıma

Her sokak sahne
Yok hiçbir ışık hala
Değsin yalnızlığıma
Değsin yalnızlığıma

Kalabalıktan şüpheden geldim, kabullenilmiş bi yalnızlıktan
Mesafeler ışığın olsa da yürümeyi öğren karanlıkta
Yol da her yüzün göz altı kara sıyrılıp yürüdüm arasından
Çarptığım herkesin sorunu var, başınız bilmezler sonunu da, ey

Nerden bilcektim ki? Der her suçun sebebine
İşlerler zorundayken, pişmanlık genetik hep
Sorunu benim, sebebi değil, çözemez hiç ne zannettin?
Koydukca koy mesafeler asla bitmez devam eder

Yürüdüm, çok yürüdüm geçmişin üzerinden
Ezdim kendimi bile sade serserilikten
Büyüdüm, çok büyüdüm dünya'm küçülürken
Gördüm çöktüğümü ve

Her sokak sahne, sahne
Yok hiçbir ışık hala
Değsin yalnızlığıma
Değsin yalnızlığıma

Her sokak sahne, sahne
Yok hiçbir ışık hala
Değsin yalnızlığıma
Değsin yalnızlığıma

Her sokak sahne, sahne
Yok hiçbir ışık hala
Değsin yalnızlığıma
Değsin yalnızlığıma