Vereteno

Oblaka
priachet v osen' tuman,
Nad vodoj
zolotoj karavan.
Po lesam
Zaplutali dozhdi,
S nimi ia,
Do kapeli ne zhdi.

Opiat' igra, opiat' kino,
Snova vykhod na bis.
Pletiot sud'bu vereteno
Za chertoiu kulis.
Kogda-nibud' zamedlit' beg
I, uzhe ne spesha,
Uvidet', kak beret razbeg
Dusha…

Sneg letit,
kruzhit vremia metel',
Nad zemlej -
belaia kanitel'.
Po vesne
livni rinutsia v boj,
S nimi ia
vozvrashchaius' domoj.