Η μόνη αλήθεια
Τ' αστέρια που μετρήσαμε να πέφτουνε στη γη
Είναι οι μύθοι που είδαμε να σβήνουν στο σκοτάδι
Χρόνια πορείεσ παράλληλεσ που ζήσαμε μαζί
Σαν στρατιωτάκια τα ‘στησε η νύχτα στο σημάδι
Όλα αλλιώσ περπάτησαν ποιοσ να το φανταστεί
Δίχωσ σενάριο τελικά το έργο αυτού του κόσμου
Κι όσοι σκηνοθετήσαμε μιαν άλλη του εκδοχή
Ο χρόνοσ μασ παράτησε στα απόμερα του δρόμου
Σ' ένα ταξίδι αδιάκοπο ο κόσμοσ προχωρά
Σαν καραβάνια τα όνειρα την έρημο διασχίζουν
Αδύναμα κι ευάλωτα στου χρόνου τη φθορά
Μόνο τα αισθήματα μπορούν βυθούσ να καθρεφτίζουν
Η μόνη αλήθεια που ένοιωσα ν' αντέχει στη βροχή
Αυτή η φιλία που άπλωσε και γέμισε τα χρόνια
Αυτόσ ο μύθοσ που έντυσε των δύο μασ την ζωή
Σαν άνοιξη που σώσαμε στον πιο βαρύ χειμώνα