Mikri Ptitiki Theologia

Είναι που τώρα τα πουλιά
Τώρα τα χελιδόνια
Αποδημήσαν στ' ουρανού τη μέσα γειτονιά
Τώρα ο χειμώνασ θα κρατήσει
Χίλια χρόνια
Μέχρι στησ άνοιξησ να λιώσει
Τη φωλιά

Μέχρι η ανάσα σου να γίνει περιστέρι
Μέχρι να ανοίξει η αγκαλιά σου
Σαν φτερό
Θα είμαι σύννεφο κι εξατμισμένο αστέρι
Βουνό εξόριστο στον άδειο ουρανό

Κάπου μακριά είναι τ' αλλού
Το πουθενά
Κάπου προσ τα εδώ
Το τίποτα θα ζήσω

Κι αν ούτε σπέρνουνε τ' αηδόνια
Ούτε θερίζουν
Είναι που στέκονται στο πιο ψηλό κλαδί
Και μεταφράζουν την εικόνα που αντικρίζουν
Σε δέντρο που είδε το θεό και κελαηδεί

Δε σε πιστεύω πια
Δε σε πιστεύω ακόμη
Μ' έχει κουράσει
Τησ αλήθειασ σου το φωσ
Λίγη σκιά να βρω
Στα μάτια λίγη σκόνη
Το παραμύθι μου να ζήσω ο φτωχόσ