Ο Γερονέος

Παππούλη μου αργακινέ παππού μου κυπριώτη
Που τα ποτάμια κίνησεσ την άμμο και την πέτρα
Και τα ‘κανεσ πορτοκαλιέσ λεμονανθούσ και φύλλα
Και τη γενιά σου χόρτασεσ από αρχοντιά κι αγάπη

Πήρεσ για μόνη πληρωμή τησ προσφυγιάσ το δρόμο
Παππούλη τησ παλικαριάσ και λεβεντοχατζή μου
Πώσ να μπορέσω εγώ ο μικρόσ το μπόι σου να γράψω

Θ' αρπάξω το λαούτο μου και τέτοια θα σού παίξω
Που να σκιρτήσεισ σαν παιδί και το χορό ν' αρχίσεισ
Ν' ανιστορείσ την προσφυγιά και τ' άδικο τησ ζήσησ