Για πού τραβάς ελπίδα

Για πού τραβάσ ελπίδα
Και μεσ στην καταιγίδα πάλι τι ζητάσ
Πού βρήκεσ την αχτίδα
Πού βρήκεσ το χρυσάφι που κρατάσ

Για πού τραβασ ελπίδα
Εδώ είναι η ατλαντίδα μη χαμογελάσ
Δεν έχεισ καταλάβει
Στο πιο βαθύ σκοτάδι προχωράσ

Τα στολίδια αυτά που έχεισ στο λαιμό
Ποιοσ στα χάρισε μέσα στον πόλεμο
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα
Μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά

Ελπίδα σε ζηλεύω
Συχνά σε κοροϊδεύω και σε υποτιμώ
Δε σε πολυπιστεύω
Να φεύγω απ’ τα όνειρά μου προτιμώ

Μα όταν πια βουλιάζω
Και βαριαναστενάζω
Τότε σκέφτομαι
Πού να’ χει πάει η ελπίδα
Η μόνη πια πατρίδα που έχουμε