Κραγιόν

Τι γίνεται ο άνθρωποσ μετά
Μετά το πέρασμά του
Μου λεσ αστέρι γίνεται η καρδιά
Το σώμα του φωτιά

Τι γίνεται όμωσ ο άνθρωποσ μετά
Το τέλοσ του έρωτά του
Εκεί κρύβεται μάτια μου η φθορά
Κι η οδύνη του θανάτου

Αν ο πόθοσ αν περάσει αν τελειώσει
Εκεί θα πεθάνω
Εκεί κρύβεται ο παράδεισοσ κι η πτώση
Στα χείλη σου επάνω

Γι’ αυτό σου λέω φίλα με λοιπόν
Όσο μπορεί ένα στόμα
Κι ασ σβήνεται απ τα χείλη το κραγιόν
Κι η μέρα τον αιώνα