Παραμύθι

Καμιά φορά που ο ύπνοσ δε με πιάνει
Φαντάζομαι πωσ τρέχω σαν τον άνεμο
Με μια βελούδινη ορμή
Με τ’ αστρικό μου κορμί
Και

Μικρό σπαθί σαν μαύροσ άσσοσ
Είν’ η καρδιά μου σε μια τράπουλα
Βαλέσ εσύ μου 'βαλεσ τον καημό
Κέντα με φίλα με φίλα με μίλα για μένα

Αχ αλίκη των θαυμάτων
Τέτοιεσ νύχτεσ τι ζητάσ
Μόνο λύκοι των χρημάτων
Αλυχτάνε και τρέμει ο έρωτασ

Τα φύλλα αυτά πριν γίνουν δάσοσ
Ήταν σελίδεσ που σου διάβαζα
Ελάφι εγώ γίνε εσύ κυνηγόσ
Κέντα με φίλα με φίλα με μίλα για μένα

Αχ αιώνα των θαυμάτων
Τι είναι η αγάπη πεσ μου εσύ
Απ’ τισ κόπιεσ των σωμάτων
Να σ’ αρπάζει μονάχα η έκσταση

Παίρνω τη φαρέτρα μου
Πόσο απέχει μέτρα μου η τρέλα
Γίνε μάτια μου και πέτρα μου
Μούτρο για τα μέτρα μου γέλα

Θα νικήσω εγώ στο τέλοσ σου
Γουλιέλμοσ τέλλοσ σου γέλα
Παραμύθι για πλήθη σαν κι εμάσ