Της μοίρας τ’ αδράχτι
GEORGES HATZINASSIOS, NIKOS GATSOS
Άνοιξα πάλι την πόρτα σου κι ήρθα
Για να πιω τ' αφιόνι σου μια βραδιά
Κι είδα να σβήνει για μένα μια σπίθα
Μεσ στο παραγώνι σου
Έτσι γυρίζει τησ μοίρασ τ' αδράχτι
Κι ο καημόσ δε λέγεται
Κι από μια σπίθα κρυμμένη στη στάχτη
Τ' όνειρό μασ καίγεται
Ήρθεσ κοντά μου και πάλι σαν πρώτα
Μια στιγμή δε γύρισα να σε δω
Στάθηκα μόνο για λίγο στην πόρτα
Κι έχε γεια ψιθύρισα
Έτσι γυρίζει τησ μοίρασ τ' αδράχτι
Κι ο καημόσ δε λέγεται
Κι από μια σπίθα κρυμμένη στη στάχτη
Τ' όνειρό μασ καίγεται