Η βαλκυρία του κάδρου

Στη γωνιά σωρό τα ξύλα
Τα γραπτά ριγμένα κάτω
Και μια μπρούχελθ στο πορτραίτο
Να σε παίρνει από κοντά μου

Τα μικρά αδέξια χρόνια
Στη γαλάζια πολυθρόνα
Να θωρούν πιστά το τζάκι
Μια βραδιά κάποιο χειμώνα

Λίγοι στίχοι του καβάφη
Αίσθημα δειλία πάθοσ
Να σε κέρδιζα είχα ελπίσει
Παιδικό και μάταιο λάθοσ

Κι όταν το παλιό πορτραίτο
Βλέποντασ εκεί αντικρύ μου
Τέτοια χέρια κρίνουσ μου είπεσ
Ονειρεύεται η ψυχή μου

Τα μικρά κοντά μου χέρια
Κρύβοντασ αδέξια πίσω
Όλο τη φωτιά κοιτούσα
Τρέμοντασ να μη δακρύσω