Petersburg

W Petersburgu noc na dachy pada z nieba
Żal mi serce rwie
Pies przybłęda nie tknął nawet skórki chleba
Którą podzieliłem się

Książę Igor rozpędza Twoje smutki
Ja z rewolwerem nad szklanką czystej wódki
Usiadł czarny kruk na dachach Petersburga
Niech to wszystko szlag

Za horyzont lecą ptaki ślepe
A ja jedno wiem
Wzdychasz duszo mój szeroki stepie
Już ostatnim tchem

Mego żalu bezkresność niewymowna
To Twoja wina Nadieżdo Iwanowna
To Twoja wina że mnie jutro znajdą
Z przestrzelonym łbem