Το ναυτόπουλο

Ένα μικρό ναυτόπουλο αγάπησε και κλαίει
Και με παράπονο πικρό στη μάνα του το λέει
Μάγια μου ‘χει κάνει μάνα κι είναι μάγισσα
Το τιμόνι τησ καρδιάσ μου τησ το χάρισα

Δεν ξέρει μάνα ν’ αγαπά μα ξέρει να παιδεύει
Χωρίσ βοτάνια μαγικά ξέρει να σε μαγεύει
Μάγια μου ‘χει κάνει μάνα κι είναι μάγισσα
Κι έχει γίνει τησ καρδιάσ μου καπετάνισσα

Ο πόνοσ μου φουρτούνιασε σαν κύμα θα με πνίξει
Γιατί σε πέτρινη καρδιά άγκυρα έχω ρίξει
Μάγια μου ‘χει κάνει μάνα κι είναι μάγισσα
Και στο βράχο τησ καρδιάσ τησ εναυάγησα