คืนข้างแรม

เหนื่อยจะหวังให้ใครเข้าใจ
ที่ผ่านเข้ามาก็พังหัวใจทุกคราว

สุขไม่นานก็ลาลับไป
เจ็บและช้ำประจำข้างในเหมือนเก่า

ไม่มีที่พักใจฉันวันอ่อนแรง
ในคืนหม่นเดือนหมดแสง
รอนแรมมืดบอดไป
โต้ลมโดดเดี่ยวเหน็บหนาว
แดดแรงเจ็บแสบแผดเผา
ข้างกายไร้เงาผู้ใด

เพิ่งเข้าใจเมื่อเธอเข้ามา
ช่วงเวลาที่พาหัวใจไหวอ่อน

สุขประจำอยู่ในหัวใจ
จะเจ็บจะช้ำไม่นานเท่าไร ลาจาก

เธอเป็นที่พักกายให้ฉันวันอ่อนแรง
ในคืนข้างแรมเป็นแสงนำทางกลางจิตใจ
เป็นไออุ่นในเดือนหนาว
เป็นร่มเงาปกลมร้อน
เธอเป็นรักเดียวให้ฉันกอด
คือบ้านให้ย้อนคืนกลับไป

เธอเป็นที่พักกายให้ฉันวันอ่อนแรง
ในคืนข้างแรมเป็นแสงนำทางกลางจิตใจ
เป็นไออุ่นในเดือนหนาว
เป็นร่มเงาปกลมร้อน
เธอเป็นรักเดียวให้ฉันกอด
คือบ้านให้ย้อนคืนกลับไป

มาหยุดประจำอยู่ในหัวใจ
หยุดตรงนี้อยู่เป็นรักเดียวให้ฉัน