Existentieel Liedje

Ik zit in een leeg café adem te halen
Het stormt het regent dat het giet
'k Laat mijn gedachten maar zo'n beetje dwalen
maar wat ik denk dat weet ik eigenlijk ook niet
Het is al donker en toch pas bij vieren
Kwart over vier misschien is het hooguit
Ik hang hier maar een beetje in mijn spieren
Ik adem in, ik adem ook weer uit

Ik zit in een leeg café zomaar te staren
Ik pluk een pluisje van mijn linkersok
Ik strijk nog maar een keertje door mijn haren
Ik kijk nog maar een keertje op de klok
Het heeft geen zin om op de klok te kijken
De wijzers lopen toch niet achteruit
De tijd blijft onverbiddelijk verstrijken
Ik adem in, ik adem ook weer uit

Ik moet eigenlijk draven hollen doen en snellen
Zoveel te doen in veel te weinig tijd
Ik moet iedereen nog faxen mailen bellen
Maar ik ben de noodzaak even helemaal kwijt
'k zit voor het raam al uren te dralen
De regen striemt in strepen langs de ruit
Veel verder kom ik niet dan ademhalen
Ik adem in, ik adem ook weer uit