Einai Kati Meres

Σαν πετράδια που έχασαν το φωσ
Τα μάτια σου κοιτώ που ξέχασαν να κλαίνε
Κι αν τα χείλη σφράγισε ο καιρόσ
Ν'ακούσω προσπαθώ κουβέντεσ που δεν λένε

Είναι κάτι μέρεσ άδειεσ σαν λευκό χαρτί
Που χαμένη βγαίνει η αγάπη
Φύλακα άγγελό σου έχεισ κάνει τη σιωπή
Και κανένασ απ'τουσ δυο μασ ποτέ δε θα μάθει
Πώσ φτάσαμε ωσ εδώ

Όσα δεν μπορείσ να φανταστείσ και να υποσχεθείσ
Τόσα μια καρδιά ζητάσ ν'αντέξει
Μεσ'το θέατρο του πόνου αυτό
Στο άδειο σκηνικό η αυλαία πρέπει πια να πέσει