กระถางดอกไม้ให้คุณ

ขอให้ฉันได้ร้องเพลงบ้างสักเพลง
ฉันไม่เคยคิดร้องเพลงเลยสักเพลง
เพลงนี้เป็นเพลงแรกและเป็นเพลงสุดท้าย
ในชีวิตของฉันที่คุณจะได้ยินได้ฟัง

ความหลังครั้งเมื่อฉันหัดเล่นดนตรี
มีฉิ่งฉับเป่าแตรกลองแทร็กและนิ้งหน่อง
พอเลิกเรียนเพื่อนฝูงเริ่มซ้อมดนตรี
ดังตั้งแต่ต้นซอยยันถึงท้ายซอย

อ๊อดหัดเล่นดนตรีเพราะมีใจรักในเสียงเพลง
เสียงดนตรีบรรเลงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตอ๊อด
เราร่วมกันบรรเลงบทเพลงกล่อมโลกให้สดใส
คลายความหงอยความเหงาความเศร้า
ความทุกข์และความโศก

แล้วอยู่มาวันหนึ่งฉันจึงมาเข้าใจ
มีกระถางต้นไม้ปลิวข้ามหลังคา
ตกลงมากลางวงตรงฉันพอดี
ทั้งดอกไม้กระถางก้อนดินและเสียงด่า
ดูเวลาก็ปาเข้าไปจะสองยาม
ฉันจึงยิงคำถามถามเจ้าของดอกไม้
ถามว่าเสียงของฉันมีแววแค่ไหน
เสียงตอบมาไกลไกลว่าเลิกร้องจะดีกว่า