บ้านนาสะเทือน
รถไฟประหารแม่แหลกราญ ระหว่างทางไป
โอ้คืนนั้นดาวเดือนหม่น ทุ่งนาก็ก่นร่ำไห้
ป่าไพรร้องระงม บ้านนาสะเทือนแรงลม
จ่อมจมอาลัยแม่
จดหมายของเพื่อนบอกข่าว
เรื่องราวได้เปลี่ยนแปรไป
สังคมเน่าในสุดแก้ไขข้องเกี่ยวเยียวยา
เมืองบ้านเราทรามเสื่อม คิดไปน่าเอือมระอา
ประชาต้องร้องไห้ ไม่มีน้ำตาจะไหล มันตกในหัวอก
พ.ศ.สองห้าสองสี่ ผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุม
ร้อนลมว่าวรุม ดั่งไฟสุมทั่วถิ่นดินแล้ง
บ้านเราผู้เฒ่าผู้แก่ แต่ละคนแต่ละคนหน้าแห้ง
ข้าวแพงของแพง ผู้ใหญ่ลีไม่มีคำแย้ง
หมดแรงแม้จะกล่าว
ข่าวคราวสังคมชาวบ้าน
หนีไปทำงานเมืองกรุง ทิ้งคานกระบุง
เปลี่ยนผ้าถุงนุ่งกางเกงยีนส์ ผู้ชายขายแรงเพื่ออยู่
ผู้หญิงขายตัวเพื่อกิน ได้ยินแล้วก็เศร้า
ส่วนยายตาฟางกับหลานสาว ตากหน้าขอทาน
สุดท้ายคือเรื่องราวของแม่ ผู้อยู่แต่ริมทุ่งมานาน
รถไฟประหารแม่แหลกราญ ระหว่างทางไป
โอ้คืนนั้นดาวเดือนหม่น ทุ่งนาก็ก่นร่ำไห้
ป่าไพรร้องระงม บ้านนาสะเทือนแรงลม
จ่อมจมอาลัยแม่ บ้านนาสะเทือนแรงลม
จ่อมจมอาลัยแม่