Ruwe diamant

Jij was de lolbroek van de klas, en kreeg de lachers op je hand.

Je was de gangmaker op het feest, de jongen met de gulle lach.

Toch wist niemand, toch wist niemand
dat het een masker was, dat het een masker was. 



Altijd haantje de voorste, als er een klus geklaard moest worden.

Ze wisten dat ze jou moesten hebben, je hoorde bij de stoere jongens. 

Toch wist niemand, toch wist niemand
dat het een masker was, dat het een masker was. 



De roep van een donkere wereld die lokte jou en je gleed af. 

Je lach was verdwenen, wat overbleef was een honger
die niet te stillen was.



Maar nu je terugkijkt zie je dat Ik al die tijd er voortdurend was.

Ik stond op de uitkijk tot je thuis zou zijn. 

Na het slijpen van die ruwe diamant kwam jij tevoorschijn.



Jij was gewend geraakt aan de blikken, aan het stigma

Je had de hoogste prijs betaald voor iets dat je berooid achterlaat. 

Je had meer op je kerfstok dan je lief was,
dan je lief was. 



In mijn blik zag jij iets anders, die alle andere stemmen tegensprak, 

die zonder oordeel naar jou keek, iemand die oprecht om jou gaf. 

Ja iemand, ja iemand, die jou als mens zag, en als gelijke zag.

In zoveel gedaantes , in mensen op de straat, 
zelfs in de gevangenis
kreeg jij zicht op iets onzichtbaars.

In een hand die je overeind hielp, of in een vriendelijk woord
,
of in een warme maaltijd zag jij dat Ik echt bestond. 



En nu je terugkijkt zie je dat Ik al die tijd er voortdurend was. 

Ik stond op de uitkijk tot je thuis zou zijn. 

Na het slijpen van die ruwe diamant kwam jij tevoorschijn.

Nu geef je door wat je zelf hebt geleerd, 
en ben jij die helpende hand,

die stem die het stigma overstemd,

je ziet in hen de diamant.
je ziet in hen de diamant.
Oh, je ziet in hen de diamant.