Αγκαλιά από βαμβάκι

Κάτι νύχτεσ σκονισμένεσ
Κάποιεσ μέρεσ μέρεσ χάθηκαν στο χρόνο
Χώμα ποτέ μόνο σκιέσ από μολύβι
Ένα χαμόγελο για αυτήν που θα 'ρθει
Μια τελεία για αυτήν που θα φύγει
Νόμιζεσ πωσ ήσουν πολύ
Όμωσ τελικά ήσουν λίγη
Κυνηγάω το αύριο με το χθεσ
Κυνηγάσ τον εαυτό σου
Αχ και να 'ξερεσ αυτό που θεσ
Και ίσωσ ήμουν τότε δικόσ σου

Γελάω μα δεν μπορώ να καταλάβω
Τι είναι αυτό που σε τρομάζει τόσο
Μεθάω και προσπαθώ να μετανιώσω
Ζηλεύω εσένα που τόσα σου έδωσα
Και δεν πιστεύω πια και πάω
Ζητάω να μου χαρίσουν μια αγάπη
Και εγώ για 'κείνη θα μιλάω
Να πέσω σε μια αγκαλιά από βαμβάκι
Για να θυμίζει η αγάπη
Κάτι από τραύμα και από δάκρυ