Το κόκαλο

Από παιδί ταξίδευα σε μέρη μακρινά
Σε γειτονιέσ που μέθαγαν οι άντρεσ στα λιμάνια
Και τα κορίτσια πούλαγαν τον έρωτα κρυφά
Εκεί που δεν περίσσευαν λεφτά και περηφάνια

Και ήπια από το βρώμικο νερό κι απ’ το κρασί
Κι έφαγα απ’ το σώμα τουσ και ξάπλωσα στη δύση
Και είδα του παράδεισου το θλιβερό σκυλί
Να γλείφει ένα κόκαλο πριν πάει να το κρύψει

Και βρέθηκα σ’ ερείπια σε κάμαρεσ γυμνέσ
Μ’ εκείνεσ που μυρίζανε τσιγάρο και λεμόνι
Και μ’ άλλουσ που γεννήθηκαν για να ’χουν δυο στιγμέσ
Στη λάσπη πάνω να ’ρχονται να φεύγουνε στο χιόνι

Και ήπια από το βρώμικο νερό κι απ’ το κρασί
Και διάβασα η μοίρα τουσ το τι τουσ είχε γράψει
Και είδα του παράδεισου το θλιβερό σκυλί
Να γλείφει ένα κόκαλο πριν πάει να το θάψει