Αυτό το αχ να μην το λες

Με τα θαλασσινά πουλιά
Ποτέ σου μη τα βάνεισ
Γιατί είναι ταξιδιάρικα
Μόνα και πεισματάρικα
Και γρήγορα τα χάνεισ

Αυτό το αχ να μην το λεσ
Το λεσ να μην το ξαναλέσ
Για θα σου γίνει πάθοσ

Γιατί θα γίνει τελικά
Αυτό το αχ στην μοναξιά
Το πιο βαρύ σου λάθοσ

Απ' όλα τ' άστρα του ουρανού
Ένα είναι που σου μοιάζει
Κείνο που βγαίνει την αυγή
Γράφει τη πιο τρελή γραμμή
Και τ' άλλα σκοτεινιάζει

Θεέ μου χαράσ του του πουλιού
Όπου πετάει στα ύψη
Όπου αγαπά εκεί πατά
Τη πιο ελαφριά περπατησιά
Και του περνάει η θλίψη

Είμαι καράβι από χαρτί
Στα χεριά μ' έχει ένα παιδί
Στου κόσμου τη πλημμύρα
Και αναρωτιέμαι τη θα πει
Αυτό το αχ και το γιατί
Τι να μου γράφει η μοίρα

Αυτό το αχ να μην το λεσ
Το λεσ να μην το ξαναλέσ
Για θα σου γίνει πάθοσ

Γιατί θα γίνει τελικά
Αυτό το αχ στην μοναξιά
Το πιο βαρύ μασ λάθοσ