Eida Tin Anna Kapote
Την παιδική μου φίλη
Την είδα ξαφνικά
Να στέκει
Και να με κοιτά
Αγάλματα κομμάτια
Στα μάτια τησ τα δυο
Λησμονημένεσ πόλεισ
Ναυάγια στο βυθό
Ζεστό το μεσημέρι
Το στόρι χαμηλό
Κι η σκάλα
Στο φωταγωγό
Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα
Κανείσ θα πλανηθούμε μοναχοί
Θάλασσεσ πόλεισ έρημοι σταθμοί
Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή
Τι να καταλάβουμε οι φτωχοί
Για πεσ μου μήπωσ ξέρεισ
Γι' αυτήν που σου μιλώ
Άννα
Τ' όνομά τησ το μικρό
Τη βλέπω κατεβαίνει
Στέκεται στο σκαλί
Και χάνεται για πάντα
Στου κόσμου τη βουή
Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα
Κανείσ θα πλανηθούμε μοναχοί
Θάλασσεσ πόλεισ έρημοι σταθμοί
Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή
Τι να καταλάβουμε οι φτωχοί