Chronos

Clocks are ticking
Moving backwards
Mortal timeframe
Strangling cowards

Walls are closing in
Stars are fading

Κι έτσι
Γιατί τελικά όλα γίνονται απλά έτσι κι επειδή
Χωρίς κάρμα χωρίς μοιραία κι επιβραβευόμενη γραμμή
Κι έτσι, στεκόμαστε εδώ γυμνοί από δώρα του παρελθόντος
Στεγνοί από υποσχέσεις του μέλλοντος
Φέροντας τραύματα και χαμόγελα σπασμένα, βεβιασμένα κι ημιαυτόματα
Κουβαλώντας φαντάσματα στις ματιές μας
Των παλιών μας εαυτών, των παλιών μας αγαπημένων
Των παλιών μας αξιώσεων, υποχωρήσεων και ορίων
Και τρέμουμε πια όχι μόνο το μέλλον
Αλλά και το παρόν
Περπατάς και τρέμεις πια

Κι έτσι στεκόμαστε αντικριστά
Αποσιωπημένοι εγκλωβισμένοι ανενεργοί εραστές
Με σπλάχνα που καίγονται και τα μυαλά ομοίως
Άδειοι από κουβέντες και όνειρα θερινής νυκτός
Ανίκανοι να χτίσουμε μια γέφυρα στο παράλληλα
Στροβιλίζουμε σαν πεταλούδες γύρω από το Φως
Ψιθυρίζοντας ότι θα πεθαίναμε για λίγη Ζωή
Κι όμως εσύ τρέχεις για να χτίσεις στον βωμό του «για πάντα»
Μια χρυσή αιώνια στιγμή που θα θρέψει το Υπερεγώ σου
Ενώ ο Χρόνος ορμώμενη άμμος σε κλεψύδρα αναποδογυρισμένη
Αντίστροφα κυλά, άλλοτε ως σύμμαχος άλλοτε ως εχθρός

Clocks've stopped ticking
Blessed the silence
We are free now
Time is ours

The ceiling's caving in
Stars are brighter