Δυσδαιμόνα

Παίζω τα βράδια τη δυσδαιμόνα
Σε επαρχία του χειμώνα
Σβήνουν τα φώτα το πλήθοσ ξένο
Κι εγώ στο τέλοσ να πεθαίνω
Να πεθαίνω

Τον ερωτά σου πωσ να ξεχάσω
Πεσ μου πωσ να σε ξεπεράσω
Με τον οθέλο να με σκοτώνει
Θα νιώθω πάντοτε μόνη
Πάντοτε πάντοτε μόνη

Αλλάζω ρούχα αλλάζω ήθοσ
Τέρμα για σήμερα ο μύθοσ
Και παραγγέλνω κονιάκ για δύο
Στο ξεχασμένο καφενείο
Καφενείο