Αλεξανδρινό Ρόδο

Τα μεσάνυχτα ανατέλλεισ
Το χειμώνα ανθοφορείσ
Στουσ ωκεανούσ κοιμάσαι
Τουσ ανέμουσ πυρπολείσ

Βρέθηκα να αιωρούμαι
Στων χειλιών σου τισ γραμμέσ
Μεθυσμένοι δεν ακούμε
Των καιρών τισ απειλέσ

Αλεξανδρινό μου ρόδο
Φθινοπώριασε νωρίσ
Και οι όρκοι μασ σκορπήσαν
Σαν το δάκρυ τησ βροχήσ

Σαν φοβάμαι με τυλίγεισ
Αύρα μου αλεξανδρινή
Τα φαντάσματα ξορκίζεισ
Που η θλίψη προσκαλεί

Οι ματιέσ μασ μετανάστεσ
Σε βαγόνια αντάμωσαν
Γερασμένοι επαναστάτεσ
Τα σπαθιά παράδωσαν

Ρώτησα που κατεβαίνεισ
Στο σταθμό μηδέν μου λεσ
Στισ λιακάδεσ αρρωσταίνω
Μέσα μου είναι οι βροχέσ