Oi Mnimes

Η μνήμη χθεσ με πήρε απ'το χέρι
Δε μ' άφησε στιγμή να κλείσω μάτι
Προτίμησε να 'ρθει το μεσημέρι
Και άραξε χωρίσ να κρύψει κάτι

Στο πάρτυ που σε είδα να διαλέγεισ
Και ξέμεινα χωρίσ φιλί στην άκρη
Στο πάθοσ που ζητάσ να κυριεύεισ
Μα δε σου κλείνει πάντοτε το μάτι

Μόνο τισ μνήμεσ να φοβάσαι
Που ζητάνε
Να τισ κρατήσεισ ζωντανέσ
Και σε πονάνε

Μόνο τισ μνήμεσ να φοβάσαι
Που μιλάνε
Αυτέσ που γίνονται θεριό
Και σε χτυπάνε

Και είναι εκεί
Για να κοιτάνε

Κι όσα δεν θεσ
Στάχτη τα καισ
Και πάνε

Η μνήμη χθεσ μου πήρε το κεφάλι
Δε μ' άφησε στιγμή να ξεμυτίσω
Με κέρασε κι εγώ σε παραζάλη
Προτίμησα να πιώ και να λυγίσω