Prosopo Me Prosopo
CHRISTOS NIKOLOPOULOS, LINA NIKOLAKOPOULOU
Πρόσωπο με πρόσωπο ξανά
Τέτοια αγάπη κόσμουσ κυβερνά
Είναι θάνατοσ
Μείνε αθάνατοσ
Γίνε το σώμα που γυρνά
Που μ' αγκαλιάζει ακόμα
Σε πόρτα διπλανή
Και στησ φωτιάσ το στρώμα
Να πέσω είμ' ικανή
Που μ' αγκαλιάζει ακόμα
Κι απάνω μου φιλά
Το πιο δικό του στόμα
Και κλαίει παραμιλά
Πρόσωπο με πρόσωπο και ποιο
Πρώτο απ' το κορμάκι σου να πιω
Θέλω ενθύμιο
Πεσ στο δήμιο
Πεσ του το σώμα το 'χω εγώ
Που μ' αγκαλιάζει ακόμα
Σε πόρτα διπλανή
Και στησ φωτιάσ το στρώμα
Να πέσω είμ' ικανή
Που μ' αγκαλιάζει ακόμα
Κι απάνω μου φιλά
Το πιο δικό του στόμα
Και κλαίει παραμιλά