Κατά βάθος αλεπού

Μεσ' τησ εθνικήσ οδού το ρεύμα
Νύχτα που γινόταν του χαμού
Πάτησεσ τα φρένα μέχρι τέρμα
Κι έπιασεσ την άσπρη αλεπού

Μισοτυφλωμένη απ' τα φανάρια
Δε σε είδα φαίνεται καλά
Ήταν η ζωή μου μαύρη κι άδεια
Και μου υποσχέθηκεσ πολλά

Κι όταν με τα τόσα σου τα χάδια
Έφτασα να εξημερωθώ
Μου 'δωσεσ να φάω αποφάγια
Και μια κουρελού να κοιμηθώ
Να κοιμηθώ

Όμωσ όποιοσ άδικα πληγώνει
Την καρδιά τησ άσπρησ αλεπούσ
Πάντα κάποια μέρα το πληρώνει
Και μην κάνεισ ότι δεν ακούσ

Τώρα θα σ' ανοίξω τα χαρτιά μου
Σου 'κανα δυο χρόνια τον λουλού
Μα όσο κι αν κουνούσα την ουρά μου
Ήμουν κατά βάθοσ αλεπού

Μη σε κολακεύει πρώτα πρώτα
Ότι σ' αγαπούσα αληθινά
Ήρθα να σου κλέψω καμιά κότα
Και να ξαναφύγω μακριά
Μακριά

Όταν σου τη δίνει η μοναξιά σου
Τρέχεισ μεσ' την εθνική οδό
Με τρελαίνει το κορνάρισμά σου
Μα μπροστά σου δε θα ξαναβγώ

Όχι δε θα γίνω πάλι λιώμα
Μ' έχουνε χτυπήσει από παντού
Και παρά χορτάτο να 'μαι πτώμα
Κάλλιο πεινασμένη αλεπού

Ήταν και των δύο μασ το λάθοσ
Κι έτσι δε σε μίσησα ποτέ
Αν καμιά φορά χαθείσ στο δάσοσ
Πέρασε να πιούμε έναν καφέ
Έναν καφέ