Χάρτινες μέρες

Έχει πιστέψει σ' εκείνα που μένουν για πάντοτε
Κι όταν το λέει εκείνοσ τησ λέει πάντα ναι
Μένουν τα βράδια στο σπίτι συχνά
Αν και μαζί ζουν χωριστά

Είναι φορέσ που οι μέρεσ μασ γίνονται χάρτινεσ
Ό, τι κι αν γράψεισ επάνω τουσ μένουν λευκέσ
Βρήκε μια νύχτα την πόρτα ανοιχτή
Και πάει να δει

Είναι το σπίτι μικρό
Ξεχειλίζει μέσα του η ζωή
Μασ ξεσέρνει μασ παίρνει δε σταματεί
Γύρισε ξανά να του το πει