Antilipsi

There's a sacrificial element in maturation, right?
You have to sacrifice the plural potentiality of childhood, for the actuality of a frame
And the question is, well, why would you do that?
Well, one reason is: it happens to you, whether you do it or not
You can either choose your damn limitation
Or you can let it take you unaware when you are 30
Συνεχίζω το περπάτημα στο άγνωστο
Κι αν μάθημα δε γίνει – πρέπει να πάρω την ευθύνη
Να μείνει κάτι πίσω, για να φθίνει η συνάρτηση
Ανάλογη αντιστρόφως απ το φως που έχει να θρέψει η αγανάκτηση
Ανέκαθεν ο ήχος ήταν, βλέπεις, η εξάρτηση – η άνοιξη που άνθιζε την παρακμή
Σιγή, μία στιγμή για να χορτάσω τα βαθύτερα του ύστερα
Να νιώσω το παρόν μου – όχι το τίποτα
Και κάπως έλαμψα
Έχω να γράψω ακόμα στίχους – δεν το ξέχασα
Κι ας γέρασα στον κόσμο του παιδιού που συντηρώ
Έχω να ζήσω άλλα 30, να πετύχω τον σκοπό
Αντίληψη είναι η πάθηση, μια μάνα που φωνάζει «μην αργήσεις»
Γιατί δεν είσαι πια 16
Και ο χρόνος όσο πάει και μικραίνει
Μεγαλώνει όμως η δύναμη κι αυτό είναι που με τρέφει
Έχω να δώσω άλλα τόσα απ τα τόσα που σου έδωσα – κι εγώ δε ξέρω πόσα
Έχω να νιώσω άλλα τόσα απ τα λίγα μου που έζησα – αντίληψη συλλέγω να παλέψω
Έχω να δώσω άλλα τόσα απ τα τόσα που σου έδωσα κι ας λόγια με πλήγωσαν
Έχω να νιώσω άλλα τόσα απ τα λίγα μου που έζησα – να ζήσω θέλω, κάπου εκεί έξω
Συνεχίζω, δες το βάδισμα στο άγνωστο
Κατάδικο με χρίζουνε και θέλουνε να αλλάξω – για να πράξω
Κι έχω λόγο να σωπάσω
Κι ας το πάτωμα κοιτάζω, ξέρω που πηγαίνω
Ανατέλλω από τα βράδια μας, φιλί απ τη γυναίκα μου
Ξημέρωμα στην έδρα μου, κραυγή απ την καρέκλα μου
Η μπέρτα μου σκισμένη
Εσύ αναζητάς το βλέμμα που ευάλωτο με κάνει και το κρίνεις απ το βλέμμα μου
Βενζίνη και μπουκάλι
Δίχτυ-αδράχτι για τη μέρα μου
Το άχτι για τη σφαίρα του τυφλού επαναστάτη
Κι έλα βράδυ, έλα να πιούμε τα ξενύχτια μας
Να αλλάξουμε παπούτσια όπως τσουγκράμε τα ποτήρια μας
Μπαίνω στο χώρο σου και βλέπω από τα μάτια σου
Παίρνω τους ήχους απ τα όμορφα κομμάτια σου
Άνοιξη και φώτα – θα ανοίξει αυτή η πόρτα!
Και νιώθω να αναδύομαι στο σήμερα σαν πρώτα
Έχω να δώσω άλλα τόσα απ τα τόσα που σου έδωσα – κι εγώ δε ξέρω πόσα
Έχω να νιώσω άλλα τόσα απ τα λίγα μου που έζησα – αντίληψη συλλέγω να παλέψω
Έχω να δώσω άλλα τόσα απ τα τόσα που σου έδωσα κι ας λόγια με πλήγωσαν
Έχω να νιώσω άλλα τόσα απ τα λίγα μου που έζησα – να ζήσω θέλω, κάπου εκεί έξω