Daj mi żyć

Czy możliwe jest zmyć twarz tym lustrem
Co pokazuje Ci jak bardzo brudnym stałeś się
Resztki błota na rękach Twych zastygły już
Bo rzucałeś nim prosto w nas

Daj mi żyć nie zamiataj prawdy pod mój stół
Zacznij od swoich stóp podeptały resztkę dobrych chwil
A ja mam serdecznie dość

Pogrążasz się w ten stan który sobie powodujesz sam
Trzeba wziąć gorzki lek by móc lepiej poczuć się
Więc nie bój się swych łez tych najszczerszych słów płynących z serc
Zastanawia mnie skąd ten żal

Daj mi żyć nie zamiataj prawdy pod mój stół
Zacznij od swoich stóp podeptały resztkę dobrych chwil
A ja mam serdecznie dość

Zamiatałeś prawdę pod mój stół zaczynasz od swoich stóp
Wskrzesimy resztki dobrych chwil
Ich dosyć jest ich dosyć ich bo ich dosyć jest
Ich dosyć jest
Zamiatałeś prawdę pod mój stół zaczynasz od swoich stóp
Podeptały resztkę dobrych chwil a ja mam serdecznie dość