Η κιθάρα του πατέρα
Την κιθάρα που ο πατέρασ με νανούριζε μικρό
Την ξεκρέμασα κι απόψε με παράπονο πικρό
Για να πω 'να τραγουδάκι σε μι' αγάπη μου παλιά
Και να κλάψω τα όνειρά μου που πετάξαν σαν πουλιά
Την εκούρδισα να παίξω με παράπονο πικρό
Την κιθάρα που ο πατέρασ με νανούριζε μικρό
Στο σκοτάδι γλυκά το παλιό τ' οργανάκι
Μελαγχολικά με γεμίζει μεράκι
Τουσ παλιούσ μου καημούσ
Τραγουδάω και κλαίω
Τισ καινούργιεσ χαρέσ
Στην κιθάρα μου λέω
Κρεμασμένη στο ντουβάρι σκεβρωμένη απ' τον καιρό
Μοιάζει γέρικο κουφάρι που το βλέπω κι απορώ
Από πού βγαίνει ο ήχοσ η γλυκιά τησ η φωνή
Η φωνή που τόσα χρόνια σαν παιδί με συγκινεί
Κι έχω τέτοια μιαν αγάπη στην κιθάρα την παλιά
Που μια μέρα σαν πεθάνω θα την έχω αγκαλιά
Στο σκοτάδι γλυκά το παλιό τ' οργανάκι
Μελαγχολικά με γεμίζει μεράκι
Τουσ παλιούσ μου καημούσ
Τραγουδάω και κλαίω
Τισ καινούργιεσ χαρέσ
Στην κιθάρα μου λέω
Την κιθάρα που ο πατέρασ
Με νανούρισε μικρό
Θα την έχω αγκαλιά μου
Σαν θα μ' εύρουνε νεκρό