Μες τη χαμηλή ταβέρνα

Μεσ τη χαμηλή ταβέρνα τησ μικρήσ μασ γειτονιάσ
Ένασ κέρνα άλλοσ κέρνα βάσανα πού 'χει ο ντουνιάσ
Όλοι φίλοι εκεί μέσα και ο πλούσιοσ και ο φτωχόσ
Μόνο ένασ πάντα ξένοσ σιωπηλόσ και μοναχόσ

Πονεμένε φίλε ποιόσ καημόσ σε δέρνει
Ποια χαμένη αγάπη τη χαρά σου παίρνει
Ποια χαμένη αγάπη τη χαρά σου παίρνει
Πονεμένε φίλε ποιόσ καημόσ σε δέρνει

Μεσ τη χαμηλή ταβέρνα σιγοπίνει δεν μιλά
Είναι μόνοσ ειν' θλιμμένοσ δεν μαλώνει δεν γελά
Στων χειλιών του τισ ρυτίδεσ λεσ κι η πίκρα κατοικεί
Και το γέλιο δεν αφήνει να πετάξει ωσ εκεί

Πονεμένε φίλε ποιόσ καημόσ σε δέρνει
Ποια χαμένη αγάπη τη χαρά σου παίρνει
Ποια χαμένη αγάπη τη χαρά σου παίρνει
Πονεμένε φίλε ποιόσ καημόσ σε δέρνει

Μεσ τη χαμηλή ταβέρνα όλοι φίλοι είμαστε εμείσ
Έλα κάθησε κοντά μασ τον καημό σου να μασ πεισ
Έλα σιωπηλέ μασ ξένε τι κι αν είμαστε φτωχοί
Τον καημό σου συμπονούμε γιατί έχουμε ψυχή