Esmeralda

Ολονυχτίσ τον πότισεσ με το κρασί του μίδα
Κι ο φάροσ τον ελίκνιζε με τρεισ αναλαμπέσ
Δίπλα ο λοστρόμοσ με μακριά πειρατική πλεξίδα
Κι αλάργα μασ το σκοτεινό λιμάνι του γκαμπέσ

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένοσ
Κι όταν ξυπνήσεισ με διπλή καμπάνα θα πνιγείσ
Στο κάθε χάδι κι ένασ κόμποσ φεύγει ματωμένοσ
Απ' το σημάδι τησ παλιάσ κινέζικησ πληγήσ

Ο παπαγάλοσ σου 'στειλε στερνή φορά το γεια σου
Κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστήσ
Πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
Κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείσ

Γράφει η προπέλα φεύγοντασ ξοπίσω "σε προδίνω"
Κι ο γρύλοσ τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεισ πεσ μου το 'πνιξεσ μια νύχτα στο λονδίνο
Ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;

Ξυπνάν οι ναύτεσ του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
Κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν
Και ξαναγύρνα με τισ φώκιεσ πέρα στη σπηλιά

Τρεισ μέρεσ σπάγαν τα καρφιά και τρεισ που σε καρφώναν
Και συ με τισ παλάμεσ σου πεισματικά κλειστέσ
Στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεισ τον τυφώνα
Που μασ τραβάει για τη στεριά με τουσ ναυαγιστέσ