Mana

Δεν αντέχω τον ήλιο μασ ξένο
Και σκυμμένα τα σπίτια μάνα
Τ' όνειρό μου να μένει δεμένο
Στο σκοτάδι χαμένο

Μια φωνή στην καρδιά μεγαλώνει
Στουσ ορίζοντεσ φεύγει μάνα
Μακρινή σαν φιλέρημο αηδόνι
Που βογγά δεν τελειώνει

Μου φυτρώνουν φτερούγεσ κοιτάζω
Το χρυσάφι του ήλιου μάνα
Η κραυγή μου περήφανη σαν γεράκι ψηλά
Είμαι λεύτεροσ τώρα μάνα
Στον ήλιο μάνα στο φωσ

Πλημμυρίζουμε τ' άστρα στο αίμα
Ποταμόσ φλογισμένοσ μάνα
Με περήφανο λεύτερο βλέμμα
Θα γκρεμίσω το ψέμα

Μεσ το νου μου η μορφή σου ολοένα
Με κοιτά δακρυσμένη μάνα
Χίλια λόγια μου λεσ πικραμένα
Πόσοσ πόνοσ για μένα

George Dalaras