Pou Na 'Se Tora, Anna
Κάνε κουράγιο Άννα
Πάλεψε τα χρόνια
Άννα μου με τισ αλλιώτικεσ συνήθειεσ
Τισ αλλιώτικεσ κινήσεισ
Είχεσ πολύ καλούσ τρόπουσ
Φαινόταν ότι ήσουν από άλλο κόσμο
Όμωσ εσύ έκανεσ ότι μπορούσεσ
Για να μην το δείχνεισ
Δεν περιφρονούσεσ τη φτώχεια
Αλλά ούτε σε γοήτευε ιδιαίτερα
Όλα σε σένα ήταν διαφορετικά
Το δωμάτιο σου με τα σπάνια αντικείμενα
Τα γράμματα τα δώρα σου
Σίγουρα είχεσ καλύτερο γούστο από μένα
Ερχόσουν και μ' έβρισκεσ
Το κρεβάτι μου το στήθοσ σου
Άννα μικρή πρόστυχη κυρία
Και κάτω απ' τα παράθυρα βρεγμένοσ δρόμοσ
Ο ήχοσ του τρένου το σούρουπο
Και το δωμάτιο μου Άννα
Κρεμασμένο στον αέρα
Σαν πορτοκάλι
Κάνε κουράγιο Άννα
Πού να 'σαι τώρα
Ποιοσ ξέρει πώσ περνάσ
Πού να 'σαι τώρα αχ πώσ αντέχεισ
Χωρίσ να έχεισ αυτό που αγαπάσ
Και δίχωσ ν' αγαπάσ αυτό που έχεισ
Ξέρεισ Άννα εμείσ οι δυο
Ήταν γραφτό να συναντηθούμε
Τι να ξέρουν πώσ μπορούν να ξέρουν οι άλλοι
Συνομίληκη μικρή ερωμένη μου
Θυμάσαι εκατομμύρια στιγμέσ
Στιγμέσ που όσο πάνε και λιγοστεύουν
Έτσι όπωσ κάποιοι τισ λεηλατούν
Μπροστά στα μάτια μασ κάθε μέρα
Άδικα παλεύω να τισ κρατήσω άδικα
Κυλάνε βουβά και φεύγουν
Προσ τη μεγάλη θάλασσα
Πέρασαν τόσα χρόνια
Δεν φοράω πια το φοιτητικό μου μπουφάν
Και δυσκολεύομαι να συνηθίσω
Αυτό το καλοραμένο κουστούμι
Δεν περιφρονώ το χρήμα
Αλλά ούτε με γοητεύει ιδιαίτερα
Μότσαρτ ρέκβιεμ agnus dei yesterday
Απόψε θα 'ρθω στο πρώτο σου όνειρο
Μη γεράσεισ Άννα μη γεράσεισ
Πεσ ψέματα στον άντρα σου
Σκίσε την πρόσκληση ακύρωσε το δείπνο
Ακούμπησε με όπωσ τότε με το γόνατό σου
Κάτω από το τραπέζι
Απόψε Άννα
Στο καλύτερο ξενοδοχείο
Απόψε
Στο πρώτο σου όνειρο
Κάνε κουράγιο Άννα
Πού να 'σαι τώρα
Ποιοσ ξέρει πώσ περνάσ
Πού να 'σαι τώρα αχ πώσ αντέχεισ
Χωρίσ να έχεισ αυτό που αγαπάσ
Και δίχωσ ν' αγαπάσ αυτό που έχεισ
Μη γεράσεισ Άννα μη γεράσεισ
Γιατί δε θα 'χω πια κανέναν και τίποτα
Να με κρατήσει νέο
Μόνοσ μου επιμένω ακόμα εδώ
Παρόλο που άρχισε πάλι να βρέχει
Έτσι όπωσ βρέχει πάντα στα νησιά
Οκτώβρη μήνα
Θυμάσαι
Θάλασσα από μολύβι και ουρανόσ από πεύκα
Απόμακρεσ ανάκατεσ φωνέσ
Η φωνή τησ μητέρασ του φίλου τησ κόρησ
Του αδελφού τησ ερωμένησ
Τησ σειρήνασ του πλοίου
Ρούχα λευκά βιαστικά μαζεμένα
Λίγο πριν τη βροχή
Μαζί τουσ χάθηκε και το φωσ
Ένασ σύντομοσ περίπατοσ
Ακόμα εκεί δίπλα στη θάλασσα
Κι ύστερα τέλοσ τέλοσ
Κάνε κουράγιο Άννα
Πού να 'σαι τώρα
Ποιοσ ξέρει πώσ περνάσ
Πού να 'σαι τώρα αχ πώσ αντέχεισ
Χωρίσ να έχεισ αυτό που αγαπάσ
Και δίχωσ ν' αγαπάσ αυτό που έχεισ
Κάνε κουράγιο Άννα