Ήμουν διαόλου γιος

Ήμουν διαόλου γιοσ και διάολου πατέρασ
Μεσ στη ζωή από μικρόσ
Με τα κορίτσια ήμουν καλόσ γλυκόσ και τέρασ
Ήμουν διαόλου γιοσ και διάολου πατέρασ
Μα δέκα χρονάκια στο σχολειό σαν το φυτό χωρίσ νερό
Που βλέπει απ' το φωταγωγό το φωσ τησ μέρασ

Μαράθηκα κουράστηκα
Να πολεμάω τισ χαρέσ μεσ στο μυαλό μου
Και νιώθω ένοχοσ κι ανόητοσ
Που έχω απέναντι εχθρό τον εαυτό μου

Ήμουν διαόλου γιοσ και διάολου πατέρασ
Μα ήταν το σύστημα ρηχό
Μικρόβιο μεταδοτικό σαν τησ χολέρασ

Ήμουν διαόλου γιοσ και διάολου πατέρασ
Μα ότι ζητούσε η ψυχή το μπέρδευε η λογική
Ένα χαρμάνι στησ ζωήσ τη μπετονιέρα

Και μαράθηκα κουράστηκα
Να πολεμάω τισ χαρέσ μεσ στο μυαλό μου
Και νιώθω ένοχοσ κι ανόητοσ
Που έχω απέναντι εχθρό τον εαυτό μου

Ήμουν διαόλου γιοσ και διάολου πατέρασ
Κι εσύ που αγάπησα πολύ
Μεσ στη ζωή με αναστολή θύμα καριέρασ

Ήμουν διαόλου γιοσ και διάολου πατέρασ
Μα δεν υπήρχε σεβασμόσ
Μονάχα προγραμματισμόσ
Μιασ φυλακήσ οργανισμόσ και μιασ φοβέρασ

Και μαράθηκα κουράστηκα
Να πολεμάω τισ χαρέσ μεσ στο μυαλό μου
Και νιώθω ένοχοσ κι ανόητοσ
Που έχω απέναντι εχθρό τον εαυτό μου

Ήμουν διαόλου γιοσ και διάολου πατέρασ
Μα ίσωσ να ήμουν και καλόσ δεν ξέρω
Τα 'χω χαμένα εντελώσ
Και τριγυρνάω σαν τρελόσ με ελευθέρασ